Μια δημοσιογράφος ερευνά για χρόνια την οργάνωση του ελληνικού νεοναζιστικού κόμματος «Χρυσή Αυγή».
Η οικονομική κατάρρευση, η πολιτική αστάθεια και οι οικογενειακές σχέσεις έρχονται σε πρώτο πλάνο καθώς το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να ανακαλύψει «τί έχουν στο κεφάλι τους οι Χρυσαυγίτες που παρουσιάζονται ως θύματα» του συστήματος.
Η Χρυσή Αυγή «ποτέ δεν κρύφτηκε», όσον αφορά στην ιδεολογία της. Η απήχησή της στις κάλπες μπορεί παλιότερα να ήταν απειροελάχιστη, όμως η συμβατότητα αυτής της ιδεολογίας με γερά παγιωμένες αντιλήψεις στην Ελλάδα – που καλλιεργούν πολλοί κληρικοί, τα περισσότερα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα – αποτελεί το εύφορο έδαφος στο οποίο ανθεί η οργάνωση.
Η σκηνοθέτρια εξετάζει το θέμα μέσα από
τις προσωπικές της εμμονές, τις ανησυχίες και τους φόβους της, έχοντας ήδη αφιερώσει αρκετά χρόνια και άλλες δύο τηλεοπτικές παραγωγές στην προσέγγιση του νεοναζιστικού κόμματος, που κατέλαβε την τρίτη θέση στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας ύστερα από τρεις δεκαετίες περιθωριακής, αλλά αιματηρής, δραστηριότητας.
Ο σύντροφός μου είναι Εβραίος, ο ένας γιός μου γκέι, ο άλλος αναρχικός κι εγώ αριστερή φεμινίστρια, κόρη μεταναστών. Αν η Χρυσή Αυγή έρθει στα πράγματα το μόνο μας πρόβλημα θα είναι σε ποιό βαγόνι θα μας βάλουν.
To ντοκιμαντέρ «Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση» της Ανζελίκ Κουρούνη ξεσκεπάζει το πρόσωπο του νεοναζιστικού κόμματος, ακόμα κι αν αυτό δεν είναι τόσο κρυφό. Με την κάμερα της μπαίνει στα σπίτια Χρυσαυγιτών μελών και υποστηρικτών του κόμματος εδώ και πολλά χρόνια, κερδίζοντας σταδιακά την εμπιστοσύνη τους και κάνοντας τους ερωτήσεις με τρόπο, που τους φέρνει σε θέση να αποκαλύψουν τις πραγματικές ιδεολογικές πτυχές τους.
Η ταινία προχωρά σε μια πολύπλευρη καταγραφή του φαινομένου και των λόγων, που οδήγησαν στη αύξηση της δύναμης της Χ.Α. όχι μόνο ως εκλογικό ποσοστό, άλλα κυρίως την διείσδυση της στον κοινωνικό ιστό: η σχεδόν ανύπαρκτη αντίδραση των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, που φτάνει μέχρι και την υιοθέτηση της ρητορικής της για να μην χαθεί το εκλογικό σώμα, η αντιμετώπιση της Χ.Α. και των μελών της με όρους show biz, η αδυναμία στο να δοθούν λύσεις και απαντήσεις την ώρα, που η κοινωνία στέναζε από τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης. Στο ντοκιμαντέρ βλέπουμε, πως η Χ.Α. εκμεταλλεύτηκε την κρίση και προσάρμοσε την προπαγάνδα της για να κερδίσει περισσότερους οπαδούς. Η κάμερα ή για την ακρίβεια το μικρόφωνο καταγράφει ακόμα και διαλόγους, όπου στελέχη του κόμματος συμβουλεύουν ο ένας τον άλλον πως να εκφράζεται και την επιχειρηματολογία του, ώστε να μην περάσει στην κάμερα κάτι, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να χαρακτηριστεί η οργάνωση ως ναζιστική.
Πρόκειται για ένα πολύ καλά δομημένο ντοκιμαντέρ, με αποκαλυπτικές συνεντεύξεις πρώην και όχι μόνο μελών της Χ.Α, ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων, μεταναστών θυμάτων της δράσης της Χ.Α. και υψηλόβαθμων αστυνομικών, που συγκεντρώνει όλα όσα αποσπασματικά έχουμε δει ή ακούσει όλα αυτά τα χρόνια. Το κυριότερο, όμως, που καταφέρνει είναι να καταρρίψει κάθε δικαιολογία για την άγνοια μας για το θέμα. Το “δεν γνωρίζω τι ακριβώς είναι η Χ.Α.” δεν στέκει πλέον ως απάντηση. Είναι παραπάνω από σαφές, πως πρόκειται για ένα νεοναζιστικό μόρφωμα, και αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας να μην του επιτρέψει να την μολύνει περισσότερο.
Πηγή: Cinefreaks